Tineke in Zuid - Afrika

Zo mijn eerste werkweek zit erop.
En…vanaf dinsdag was het een prima week. Elke dag heb ik lesgegeven aan 18 kinderen, 2 aan 2 een half uur engels.
Het alfabeth leren, woordjes aanleren, dictee en lezen. De meeste kinderen kennen na de week het alfabeth prima, elke dag komen er nieuwe flitswoorden bij, en dat gaat ook goed. De letters kunnen ze goed schrijven. Nu wil ik volgende week elke dag een kort dicteetje geven en lezen…….
Ze zijn leergierig en als ik de woordkaartjes pak zeggen ze, net als de kinderen in Eelen en Rhaan en omstreken: yes!

Vandaag zijn er wat foto’s gemaakt. Ik zal er een paar laten zien.

Tegen twaalf uur krijgen de kinderen allemaal een warme maaltijd en meestal krijgen ze een appel of ander fruit wanneer ze naar huis gaan.

Natuurlijk wassen ze zelf af. Eén kind heeft de beurt. Ze gooit alle borden en lepels, zo’n 40 per klas  denk ik, in een emmer met een beetje water, poedelt een beetje en stapelt alles weer op voor de volgende dag.

Ook heb ik iets nieuws geleerd, niet geleerd maar…gedaan.
Veel mensen nemen hier hun overgebleven eten mee en geven dat aan de mensen die elke dag bij de stoplichten staan te wachten en kijken of ze nog iets krijgen. Eergisteren hadden we flink wat over van de spaghetti en de rijst. Ik heb het in een plastic zakje gedaan en meegenomen in de auto. Op weg naar school bij een druk kruispunt met stoplichten stonden we even stil, ik heb een keer getoeterd en daar kwamen de mannen al aan. Raam open, eten afgeven en doorrijden.

Wat vreselijk dat dat moet…of…dat dat op prijs gesteld wordt. Ik zie het veel mensen doen.
Nooit iets wegdoen, na het eten in een restaurant een doggybag vragen en bij een kruispunt of op de parkeerplaats weggeven.
Ja…ook dat is Afrika

Maandag was mijn eerste schooldag.

De kinderen stonden heel lang op het plein in rijen en er werd van alles gezegd en gedaan. Ik was binnen dus ik heb het niet kunnen volgen. Dat was het maandagochtend ritueel. Duurde van goed 8 uur tot bijna negen uur.

Daarna begon  de dag ook heel anders dan afgesproken was. Een leerkracht moest naar haar moeder die in het ziekenhuis lag daarom kon ze niet op school komen. Ik kreeg een deel van haar klas en moest maar iets doen tot de pauze, daarna kreeg ik het andere deel.

Tja…wat doen je dan: vertellen, eerst iets over mezelf, dan de beurt aan de kinderen om iets te vertellen. Toen ben ik gaan lezen, voorlezen, paar liedjes gezongen en aangeleerd: hoofd, schouders, knie en tenen. Ik wou de kinderen iets laten opschrijven maar ze hadden geen pen of potlood. Sommige kinderen hadden een stompje potlood in hun zak. Toen ik aan een andere juf vroeg waar de pennen waren zei ze dat ze die zelf van huis moesten meenemen….tja, dan weet je het wel. Dat werd niks.

Vandaag, dinsdag heb ik kunnen doen waarvoor ik gekomen ben: kinderen leren lezen en schrijven. Ik ben begonnen met twee kinderen een half uur enz. Dat is me prima bevallen. Ze staan allemaal aan het begin van hun engelse taalontwikkeling. Het verschil is nog niet heel erg groot tussen de leerlingen. Dit was een leuke dag. Ik hoop dat dit een beetje doorgaat maar…in Afrika weet je het nooit zeggen kenners.

Een ander avontuur vandaag was het tanken. Ik heb mijn huurauto vol laten gooien, ja…letterlijk. Je doet nl. niks zelf. Alles wordt voor je gedaan. En natuurlijk ramen wassen en meestal ook nog water en olie bekijken maar dat hoefde niet omdat ik een huurauto had. Ik herinner me nog dat dat bij ons vroeger ook gedaan werd: ramen wassen……

De zondag is hier echt de dag van de kerk. Ik heb het idee dat iedereen naar de kerk gaat. Vanmorgen om acht uur werden we opgehaald door Jacco, directeur van Ready4life. Hij rijdt in een busje en kan dan overal mensen ophalen, ook uit de township hier dichtbij.

Toen we terrein opreden stonden er al heel veel auto’s en jongens regelen het verkeer. Binnen kopen we eerst heerlijke koffie met iets lekkers erbij.

Om negen uur begint de dienst, eerst een half uur staande zingen met de band, grote schermen.
Dan een soort preek, toespraak van een half uur met veel geroep en geklap en gelach want het is een leuke toespraak: veel “amen” geroep . Op dit moment, zes uur, zit de kerk waarschijnlijk nog voller, en dan gaat het om een paar duizend mensen, jongeren. ’s Avonds gaan alle studenten van de universiteit naar deze kerk. In het gebouw zijn allerlei zalen voor andere activiteiten, sport, fitness, biljarten, studiekringen. Elke avond staat het gebouw bol van de activiteiten.

Na de middag hebben we gewandeld bij de zee. Lekker weer, 29 graden, veel mensen.

Tegen het einde van de middag heb ik nog een paar foto’s gemaakt. Deze vond ik wel bijzonder, eigenlijk.

Vandaag, zaterdag, zal ik een paar berichten uit de krant laten zien. Je leest mooie Afrikaanse woorden en zinnen. Ik moet er best moeite voor doen om het te begrijpen. Als de mensen Afrikaans met elkaar praten vang je bekende woorden op maar het hele gesprek volgen is moeilijk.

De situatie in de scholen was dus reden om te staken. De regering zegt van alles toe maar komt de belofte niet na. Ik hoorde vandaag ook dat er gewoon geen leerkrachten zijn die hier in de townships les willen geven.

Wat vinden de kinderen er zelf van?

Dit is weer een ander onderwerp maar ook dat heeft met Zuid- Afrika te maken