Tineke in Zuid - Afrika

Vandaag over precies twee weken ben ik, als alles goed gaat, weer terug in ons land. Ik kan nu al terugzien op een mooie, goede tijd hier, maar ’t is ook goed om weer naar huis te gaan en mijn gewone, wat is gewoon?, leven weer op te pakken.

Vandaag was weer een andere dag dan verwacht. Op school aangekomen merkte ik dat het anders was dan normaal.  Er liepen mensen bedrukt rond en vanuit de personeelskamer kwam net het team de gang op. De één huilde, de ander veegde de ogen af. Dat er iets ergs gebeurd was, was wel duidelijk. De directeur kwam naar me toe en vertelde dat  een lid van het team overleden was. Ze was al langere tijd ziek en nu was ze overleden. Les geven was er niet bij vandaag, niet voor de anderen, niet voor mij. Ik ben naar huis gegaan.

Nu iets over de afgelopen weken.

Voor het geld dat aan mij gegeven is door veel lieve mensen zijn goede doelen gezocht en …gevonden.
Op dit moment wordt de bus van Read4life opgeknapt. Deze week  heb ik eens even gekeken of het werk al af is. De bus zou deze maand  klaar zijn…..nog even tijd……maar……ik ben bang…..

Iets over school.
Vaak  staan er ’s morgens kinderen buiten voor het hek. Gistermorgen stonden er wel heel veel: zo’n vijftig, schat ik.
Tja, ze waren te laat en dan moeten ze wachten tot ze binnen worden gelaten. Soms duurt dat wel een uur. Voordat ze naar binnen mogen is er eerst een gesprek, vaak heftig gesprek waarbij de handen van de concierge of een andere teacher wel heel los zitten.
Het is voor mij dan heel moeilijk om niet demonstratief en afkeurend toe te kijken……..

Volgende week donderdag is mijn laatste schooldag. Als afscheid heb ik voor de drie groepen waaruit ik elke dag kinderen ophaal om les te geven, een cadeautje gemaakt. In die groepen zitten totaal 116 kinderen.  Zoveel cadeautjes zijn er dus nodig en deze staan nu klaar in de wasmand.  116 zakjes met een paar pennen erin en iets lekkers.
Alleen de kinderen iets geven met wie ik elke dag werk, is zo sneu…dus dan maar de hele groep.
Hopelijk vinden ze het leuk.

Als afscheid wil ik van de giften mij toevertrouwd ook de school iets geven. Het liefst iets voor buiten op het plein. Allerlei dingen heb ik al geopperd maar alles wordt afgeraden omdat het risico van diefstal of vernieling te groot zou zijn…..
Vorige week heb ik voorgesteld een paar z.g. picknickbanken te schenken. De directeur vond het een goed idee. Hij zou informeren en mij een prijsopgave doen. Tot nu toe is hij nog niet met iets gekomen.  Vandaag zei hij dat hij dat maandag zou geven.

Ik hoop het maar anders is de tijd voorbij. Moeilijk te begrijpen dat ze zoiets niet met beide handen aangrijpen…..

Dan nog even een foto van Janny en mij.
Zoals we hier min of meer regelmatig doen,  zitten we achter een lekker kopje cappuccino met iets erbij…hmmmm….
Voor mij blijft dat toch altijd een traktatie.