Tineke in Zuid - Afrika

Vandaag was een heel bijzondere dag. We kregen de gelegenheid om bij een diploma-uitreiking aanwezig te zijn.

Graduation event.

De vrouwen bij wie we ook de sollicitatiegesprekken hadden geoefend kregen hun certificate.
Gisteravond waren er mensen van ready4life bij ons eten en toen kwam Johanna van Buren ter sprake. Ik vertelde dat ik een gedicht bij me had van Johanna in het Afrikaans. Ik heb dat gedicht misschien al wel twintig jaar, altijd bewaard en nu meegenomen naar Zuid Afrika…….je weet maar nooit, toch?
Onze gasten lazen het gedicht terwijl ik het in de oorspronkelijke tekst voordroeg: an oonzen oalen toorn. Ze konden het zo goed volgen en vroegen toen of ik dat niet wou doen bij the graduation. Die vrouwen spreken ook allemaal afrikaans.
Op het kantoor van ready4life hebben ze het gedigitaliseerd en een stapel kopieën gemaakt.
Tja en toen stond ik op het programma.

Ik probeer een filmpje up te loaden. Daar zie je dat de twee vrouwen op de voorgrond, één is een teacher, niet meedoen. De anderen volgen het gedicht helemaal.

Dan maar een foto….het filmpje lukt helaas niet.

Misschien hoor ik nog van iemand hoe dat moet…

Dus: Johanna in Zuid Afrika. Dat is toch apart. (Wat zou Dick van de Riet hiervan genoten hebben..)

Een teacher in een prachtige jurk. Kijk naar de schouders.

Ik heb ook een filmpje gemaakt van het spontane zingen. Je weet niet wat je hoort, vierstemmig of het niks is. Niks geen geoefen op zaterdag, of woensdag…zomaar spontaan met z’n allen zingen en klappen: praise the Lord.
Een totaal andere wereld. Er wordt gebeden en gezongen en gepreekt…..tenminste…en dat allemaal door de cursisten.

Je ziet hoe prachtig de vrouwen gekleed waren, of ze de bruid waren. Ik hoorde dat verschillende vrouwen een jurk gehuurd hadden.

We waren allemaal onder de indruk. Het duurde van drie tot half acht: bidden, zingen, toespraken, eten, en de diploma-uitreiking. Wat een feest!

Vandaag ben ik naar de Kleinskool geweest om kennis te maken met de kinderen die ik les ga geven.

Drie keer een groepje van zes kinderen moeten eraan geloven….en ik ook….

Lezen en schrijven moet aan gewerkt worden. De kinderen spreken Zuid -Afrikaans. Sommige klassen spreken een andere taal:  Xhosa, spreek uit met de g van het engelse God. Ze moeten allemaal engels leren, hun tweede taal. De juf zegt dat het handig is dat ik nederlands spreek want dan kan ik nederlandse woorden gebruiken als ze iets niet begrijpen….

De juf was vanmorgen bezig met de uitleg van centimeter, meter, kilometer. Ze deed het net als ik het deed en zou doen.

Allemaal naar voren komen en goed kijken. Bij mij namen ze dan hun stoeltje mee maar hier zitten ze op de grond omdat ze allemaal nog in banken zitten zoals wij vroeger.

Hierboven zie je het dagprogramma.

Ik vind het een mooie, moderne school met veel mogelijkheden. Dan heb deze week al heel andere scholen gezien.

Ik had iets over rommel gezegd. Nou, vandaag heb ik een paar foto’s gemaakt van iets van die rommel.

Ook ben ik vandaag even op de school geweest waar ik ga werken: de Kleinskool.

Vandaag ben ik een week in Zuid-Afrika. De afgelopen periode heb ik veel gezien en veel geleerd. Inmiddels heb ik ook een auto zodat ik toch meer vrijheid heb. Het links rijden viel in het begin niet mee maar het begint echt te wennen.

Ik werk nog niet op de school omdat er een staking is. De afgelopen twee dagen hebben Brecht, medevrijwilliger, en ik sollicitatie gesprekken gevoerd met studenten die bij Ready4life een cursus gevolgd hebben. Het waren allemaal vrouwen, tussen de twintig en vijftig jaar. Ze moesten een sollicitatiegesprek oefenen. Voor mij was het nieuw, Brecht had het al eerder gedaan.

Het was leuk om te doen. De vrouwen gaven aan, na afloop, dat ze heel blij waren met de kans die ze kregen van ready4life. Ze waren allemaal altijd thuis om familie te verzorgen maar ze wilden heel graag een baan om wat te verdienen.

Ze zagen er piekfijn uit. Het was ook een taak om ze erop te wijzen wanneer ze niet goed gekleed waren voor zo’n gesprek. Ze waren zenuwachtig maar na afloop heel blij en opgelucht. Vandaag kwamen er trouwens maar 4 van de negen opdagen.

Dagelijks rijden we door de townships. Dat is natuurlijk een avontuur op zich. Wat een mensen, wat een rommel, en wat een plastic. Als er ergens in de wereld een plasticprobleem is dan is het wel hier in de townships. Je kunt je het niet voorstellen hoe dat eruit ziet.

Dit is wel een riante woning trouwens.

Het is hier niet alleen maar armoede, nee, er zijn prachtige shoppingmalls en ook prachtige stranden. Zondag hebben we een strandwandeling gemaakt.

Het weer is mooi, overdag, ’s avonds wordt het erg koud. Lange broek en dikke sokken zijn nodig om warm te blijven.