Tja, dan is het zover. Er moet afscheid genomen worden. Niet meer van de Kleinskool maar nu van lieve mensen die goede vrienden geworden zijn.
Afscheid nemen dat wordt in P E altijd met een etentje gedaan.
van rechts naar links: Mawethu, Roos (die mijn plaats bij Janny ingenomen heeft) Jacco Wolters (ready4life) Janny, Nicoletta Emmens (woont nu ook in P E) en ik zei de gek.
De volgende dag om half drie zou ik vertrekken. Eerst ’s morgens mijn prachtige auto ingeleverd. Als ik aan een nieuwe auto toe ben……
Tegen één uur waren we op het vliegveld Janny en ik. Ook Jacco kwam nog om afscheid te nemen en Roos ook. Het was ontzettend warm.
Een uur later, tegen de tijd van vertek, werd het noodweer. We zaten in het schuddende vliegtuig. De piloot kondigde aan dat we even de ergste bui voorbij lieten gaan voor we het luchtruim verkozen.
Tien minuten later stegen we op, schudden…..
Hoog in de lucht zag ik flitsen langs het toestel trekken en hoorden we een geweldige klap. Iedereen begon een beetje zenuwachtig te giechelen. De stem van de gezagvoerder klonk meteen door het vliegtuig met de mededeling dat we niet ongerust hoefden te zijn en dat we in goede handen waren…..Maar ik realiseerde me meteen dat ze zoiets altijd zullen zeggen. Ik dacht aan het uitbreken van de tweede wereldoorlog toen werd er immers ook gezegd dat men rustig kon gaan slapen.
Maar het ging gelukkig allemaal goed.
Johannesburg…..Frankfurt in een overvol vliegtuig maar gelukkig heel rustig en stabiel. Omdat er in Frankfurt te weinig tijd was, waren de koffers te laat. Die zijn dus in een volgend vliegtuig naar Schiphol gevlogen maar ja….dat hoor je pas wanneer er geen koffers meer van de band rollen op Schiphol. Morgen wordt de koffer, overvol met cadeautjes, naar Hellendoorn gebracht.
En dan staat je dochter met je kleinzoon op Schiphol en zijn de anderen in Hellendoorn en is je huis versierd en schoongemaakt, de tuin gedaan, hangt er een prachtige foto aan het raam, liggen er welkomstkaarten van mensen, staat er een prachtig boeket op tafel en wordt ’s middags het volgende boeket bezorgd.
Wat is thuiskomen toch prachtig. Wat heb ik veel redenen om dankbaar te zijn en…wat ben ik dat ook.
En zo is er een einde gekomen aan een verblijf in Zuid – Afrika. Een bijzondere periode in mijn leven. Wat heb ik veel gezien, veel moois maar ook veel ellende en moeilijkheden. Ik had het niet graag willen missen.
Ik heb met eigen ogen gezien dat het erg oneerlijk verdeeld is in de wereld en dat je daar zelf heel weinig aan kunt doen. Maar misschien….als we allemaal iets doen wordt het op den duur toch iets beter op deze aarde, en dan denk ik vooral aan de kinderen in de townships.
Ik wil graag iedereen bedanken die de moeite nam mijn verhalen te lezen en soms zelfs reageerden.
Wat doet het je goed wanneer je merkt dat er met je meegeleefd wordt.
Want…wat ben je in je eentje? Niks toch!
En de website? Ik heb geen idee wat ik er mee ga doen…..
De tijd zal het leren.
14 november 2014 at 22:33
Lieve Tineke,
Prachtige verhalen. Veel beleefd.
Welkom thuis.
Hartelijke groet,
Joke
14 november 2014 at 23:13
Joke….wat een verrassing dat ik jou ook hier tegenkom.
Fijn dat je meegelezen hebt. Dank je.
Tineke
14 november 2014 at 22:45
Bedankt Tineke dat je steeds weer de moeite hebt genomen om ons deelgenoot te maken van jouw ervaringen met de goede en de slechte kanten in het prachtige Zuid Afrika.
14 november 2014 at 23:13
Hannie, dank je wel dat je het gelezen hebt en ook gereageerd hebt want dat is toch wel heel leuk.
Tineke
14 november 2014 at 22:56
Hoi Tineke,
Met ontzettend veel plezier heb ik je verhalen gelezen!
Zo stiekum zonder te reageren maar nu voel ik me wel een beetje geroepen om je hartelijk te bedanken voor de moeite die je steeds nam om ons met je belevenissen op de hoogte te houden via deze website!
Zelf mocht ik ooit ook een paar weken in Afrika vertoeven bij vrienden in Zambia en ik herken veel van wat je schrijft.
En nu nog even flink aan de bak voor ons jubileumconcert , hé?
14 november 2014 at 23:11
Thedo…..wat leuk dat je toch nog even reageert, al is het op de valreep..haha.
Fijn dat je het met plezier gelezen hebt.
Ja…ik zit net het programma te bekijken en ga nu aan het studeren.
tot woensdag
Tineke
14 november 2014 at 23:33
Prachtig om alle verhalen te lezen, maar fijn dat je ook weer thuis bent!
15 november 2014 at 00:20
Margreet, dank je wel.
Wat fijn dat je mee las
tTineke
15 november 2014 at 00:19
Ha Tineke,
Een roerig afscheid en vertrek zo te lezen. Dat zal even flink zweten zijn geweest in dat vliegtuig …… brrr. En wat een mooie thuiskomst.
Het was leuk om je belevenissen te volgen via je website.
groetjes,
Johanna
18 november 2014 at 13:47
Johanna, dank je wel voor het lezen en de reacties. Dat is toch wel heel leuk wanneer je langer weg bent.
Het is goed om weer thuis te zijn maar de gedachten zijn de hele dag nog in Afrika.
groetjes
Tineke
15 november 2014 at 11:35
Hallo Tineke,
Dan voor al het goede werk dat je daar gedaan hebt ma fijn daj weer bie oons in Heldern bint
18 november 2014 at 13:45
Jan,
dank je wel voor het meelezen en meeleven. Dat is heel fijn wanneer je langer weg bent, heb ik gemerkt. En..ik bin ook bliej da’k der weer binne.
Tineke
15 november 2014 at 22:36
Lieve Tineke, WELKOM thuis en HEEL VEEL DANK dat we mee mochten genieten van jouw reis, je werk en je vakantie samen met Jacomijn en Janny.
Heel mooi, vaak emotioneel, soms met veel ??????? hoe het daar allemaal gaat en beseffende hoe goed wij het hier hebben al is er vaak gemopper over alle regels die hier zijn en die wij onzin vinden. Dit mooie boek kun je dicht doen met een vrolijke strik, maar niet te vast strikken hoor! Je moet er vaak weer in gaan lezen. Zelf leg ik ,,dierbare boeken,, altijd op tafel om er elke keer weer even in te gaan lezen, er blij of emotioneel van te worden. Zo`n KOSTBAAR, DANKBAAR en intens GELUKKIG gevoel kan dat geven. Dus niet in het boekenrek tussen alle boeken zetten. Wens je weer veel GENIETPLEZIER thuis met al je dierbaren en een tot ziens. Liefs van Ineke
18 november 2014 at 13:44
Ineke,
dank je wel voor al je lieve reacties. Ik ben al bezig met een fotoboek en zal dat zeker vaak inkijken om zo de herinneringen goed te bewaren.
Tineke