Memorial service
Nomathamsanga Freda “Babes” Nkontsoba
Vandaag zijn we naar de memorial service geweest van juf Babes van de Kleinskool. Ze was vorige week overleden. Het was een herdenking door iedereen die bij de school betrokken was. De familie van de juf zou natuurlijk ook aanwezig zijn.
Om twaalf uur zou het beginnen. We waren even voor twaalf bij de kerk naast de school. De familie van de overledene was er nog niet.
Eén van de juffen ging op de verhoging staan en begon te zingen. Het even lied na het andere. Prachtig. Natuurlijk werd er meerstemmig gezongen door alle aanwezigen. Ook de kinderen van grade 6 en 7, zo’n 120 schat ik, zongen alles mee.
Inmiddels was het bijna 1 uur en de familie was er nog steeds niet. Toen zijn ze maar begonnen omdat het anders wel heel erg lang zou duren.
Uiteindelijk kwam de familie om kwart over één.
De teachers waren allemaal in rood-zwart gekleed. Rood was de lievelingskleur van de juf, madam Babes. Ze zagen er prachtig uit.
De polonaise- achtige dans door het team. Rode doeken hadden ze om of droegen ze mee.
Wat een indrukwekkende ceremonie. Natuurlijk de zang, maar ook de toespraken, de kaarsen, en je gelooft het niet, er werd een soort van polonaise gehouden.
Er werd hartelijk gelachen om goede en leuke herinneringen aan madam Babes.
Er was één heel emotioneel moment in de service. Dat was het moment waarop de directeur letterlijk het boek van Madam Babes dicht deed. Er werd een mooi gouden lintje om een soort map gebonden. Alle collega’s stonden met brandende kaarsen voor in de kerk terwijl het boek dicht gedaan werd. Mannen, vrouwen, kinderen, iedereen huilde. Indrukwekkend! Ontroerend!
De service duurde van twaalf uur tot kwart over drie. Al die tijd zaten de kinderen rustig. Er zat geen juf of meester tussen. Hoe is het mogelijk…….
Bij ons is een uur al moeilijk, b.v. dankdag…..
Dit was mijn laatste dag op school.
Geen les maar iets heel bijzonders. Iets wat ik nooit meer mee zal maken.
’t Klinkt misschien raar maar ik ben blij dat ik er bij mocht zijn.
6 november 2014 at 21:33
weer een speciale, onvergetelijke herinnering toegevoegd aan de vele die eraan vooraf gingen. Mooi!
6 november 2014 at 22:03
zeg dat wel. Bijzonder en onvergetelijk.
6 november 2014 at 21:54
Lieve Tineke, er zijn bijna geen woorden te vinden om te zeggen hoe ik jou bewonder. Wat jij daar allemaal hebt gedaan voor de kinderen en hun ouders, je collega`s, wat je allemaal mocht zien/beleven, ook samen met Jacomijn en Janny. Wat moet jouw hoofd vol zitten met kostbare herinneringen die je nooit kunt en zult vergeten. Ook nu weer met en bij de herdenkingsdienst van madam Babes. wat ontroerend. En dat de kinderen de hele tijd daar stil hebben gezeten. IND, ook deze keer bij de dankdienst afgelopen woensdag is er veel herrie geweest in de kerk door de jeugd. Jammer, maar wie weet lukt het hier ook nog eens. Wens je nog waardevolle dagen en tot ziens. Liefs van Ineke
6 november 2014 at 22:02
Lieve Ineke
Wat kun jij toch mooie reacties schrijven. Dank daarvoor.
Tineke
7 november 2014 at 15:38
Dag Tante Tineke,
Wat een mooie verhalen weer. Bijzonder om mee te maken zo’n ceremonie en wat een geluk dat je de cadeautjes aan alle kinderen kon geven. Ze straalden op de foto!
Een fijne paar dagen nog en daarna een goede reis terug naar Nederland… het is best fris hier hoor… :-))
7 november 2014 at 19:01
Eva….dank voor je reactie…leuk…
Ja, het was allemaal bijzonder. Ik ben nu even op vakantie hier. Dat is ook fijn.
Ik was vandaag sinterklaascadeautjes aan het zoeken,,…maar ’t is nog niet gelukt.
tTineke
11 november 2014 at 13:52
Eva,
dank voor je reactie. Daar is het koud en hier stormt het. Ik hoop maar dat het vliegtuig morgen gewoon vertrekt….
tot ziens in ons land.
tT
9 november 2014 at 23:49
Hai Tineke,
Met ontroering het verhaal gelezen over de afscheidsdienst van Madam Babes, wat een mooie symboliek om het boek dicht te binden met een gouden lint, ik kreeg er een brok van in mijn keel. Dan de blijde gezichtjes van de kinderen op school met de afscheid cadeautjes, ook een mooi lintje waard, en de bijzondere dienst van “het er bij mogen horen” allemaal op zijn paasbest gekleed, nog meer “lintjes”, ja als jij straks weer in Hellendoorn bent schrijf je een boek over jouw tijd in Afrika en dat sluit je dan ook met een mooi lint.
Tineke, wat een bijzondere tijd heb jij daar mogen mee maken, ik hoop dat je straks hier in “holland” weer kunt aarden het zijn twee zulke verschillende werelden, met allebei hun eigen charmes. Geniet nog even van alles daar, en heb een goede reis naar ons koude kikkerlandje, ja inmiddels is het echt herfst en koud aan het worden, maar de kaarsen en de kachel weer aan dan is het knus en gezellig.
Wel Tineke, we mailen of spreken elkaar wel weer, houd je haaks en liefs van me,
Ymke.
11 november 2014 at 13:30
Ymke, wat een mooie, lieve reactie.
Dank je wel.
Tot ziens in ons eigen land. Morgen vertrek ik
Tineke
12 november 2014 at 17:08
Hai Tineke,
Je zit waarschijnlijk al in het vliegtuig deze kant op, maar heb een hele goede reis terug, we zijn elkaar in Heldern.
Liefs Ymke.