Ja, en dan gaat het in één keer toch wel snel…
Nog een paar dagen en dan is ook dit avontuur weer voorbij.
Vandaag heb ik een vrije dag, wassen, website bijwerken, tanken, boodschappen halen enz.
Maandag en dinsdag ga ik nog naar school en woensdag is het tijd om te vertrekken.
G.J. Louw Primary School
Sinds twee weken ga ik nu naar deze school, van half negen tot half één, en met heel veel plezier. Ook de kinderen vinden het leuk…
Eerst leer ik de kinderen het Engelse alfabet goed uitspreken. Vaak worden de G en de J door elkaar gehaald, wat uitspraak betreft. Op deze school kan ik dan vragen: wat is de naam van je school?
Daarna weten ze het: G.J.
Ja…. zeg het maar eens in het Engels. Is altijd lastig.
Ik zat eerst in een voorraadkast, lekker ruim. (zou je niet denken hè? )
Nu moest ik verhuizen want een andere voorraadkast zou geschikter voor me zijn, minder lawaai van etende kinderen……Ze krijgen de warme maaltijd in de gang ernaast.
Ik laat het maar zo, maar ik vond die andere ruimte veel prettiger.
Meestal is het een ontzettend geschreeuw wanneer de kinderen eten maar bij deze juf gaat het keurig. Iedereen zit stil te eten. Mooi om te zien.
In een paar weken kun je niet veel doen en ik ben dus heel blij dat er een stagiaire is gekomen, gisteren, die maandag en dinsdag met me meegaat en daarna het werk van me overneemt. Het is echt nodig dat er extra lessen komen voor een heleboel kinderen. Dus mensen, als je onderwijservaring hebt en een beetje redelijk Engels kunt, kom een paar weken hier naartoe om de kinderen te helpen.
Zulke mooie, lieve, vrolijke kinderen wil je toch met plezier een paar weken les geven.
Zoals op alle scholen in de township worden ook hier de kinderen ondergebracht bij een collega wanneer de juf afwezig is. Dat was deze week het geval en mijn kinderen moest ik overal zoeken. Ik heb ze ook niet allemaal gevonden, trouwens.
De leerkracht kent de namen ook niet van de kinderen die dan te gast zijn. Als ik dan kom vragen, met mijn lijstje in de hand, of Lisolethoe daar is, dan roept ze dat door de klas, want ze heeft ook geen idee wie er allemaal extra bij haar in de klas zitten. Er wordt dan niet altijd gewerkt zoals je op de volgende foto ziet. Een hele rij kinderen ligt de hele dag tegen de muur in de klas waar ze mogen verblijven.
Je begrijpt dat het niet gemakkelijk is hier en dan denk ik vooral aan de leerkrachten. De omstandigheden zijn moeilijk. Natuurlijk is er daarom gestaakt en het zal ook moeten veranderen. Er zullen extra leerkrachten moeten komen om remedial teaching te geven aan de kinderen die het tempo niet bij kunnen houden want die leren hier echt niks.
Tja, als je het lezen en schrijven niet onder de knie krijgt……
De kinderen leven in een ontzettende smerige omgeving maar ze leren wel om alles netjes schoon te maken, gelukkig.
Maar…hier is het nog steeds: meisjes vegen en jongens doen, denk ik, andere dingen.
Dit is mijn laatste bericht uit Port Elizabeth.
Geweldig fijn dat jullie allemaal meegelezen hebben en ook zo vaak een reactie gaven. Dat doet je hier toch heel goed.
Geweldig bedankt allemaal en ik hoop iedereen in ons eigen, prachtige, land weer te zien.
Een lieve en “warme” groet vanuit Port Elizabeth, Zuid-Afrika.
Ik eindig met de Zuid-Afrikaanse vlag die ik elke zie wapperen aan de mast ver boven de stad uit. Enige informatie: de mast is 60 meter, de vlag is 12 meter breed en zes meter hoog, en hij staat altijd strak in de wind, of storm….
Recente reacties