Ja…het is er dan toch van gekomen.
Gisteren heb ik kennis gemaakt op een andere basisschool, ergens in de stad.
De school staat in een buurt waar ik nog nooit geweest ben en waarvan men je ook af zal raden daar ooit naar toe te gaan. Moeilijke zin.
Maar, ik werd er zo hartelijk ontvangen. Gisteren al en vandaag nog meer.
Het is een school met ongeveer 550 kinderen met een klein plein dat letterlijk zwart ziet van de kinderen. Het uniform is: grijze broek, witte blouse en donkerrode trui. Dat zijn dus ook de kleuren die over het plein vliegen.
De juf is zo blij met de hulp, dat merk ik aan alles. Ze hebben een plekje voor mij gemaakt in de voorraadruimte. Meisjes waren nog aan het vegen toen ik kwam. Een tafeltje in het midden met een prachtig donkerblauw kleedje erop: dat wordt mijn werkplek.
De juf had al een lijst gemaakt met leerlingen en die uitgeprint voor mij. Precies de tijden er bij: elk groepje van twee krijgt 25 minuten, dan 5 minuten om te wisselen. Ook de pauze is er in opgenomen.
Dat heb ik op mijn vorige school nog nooit meegemaakt.
Om half negen ben ik begonnen, en om half elf, toen ik zat te wachten op de volgende leerlingen, kwam er een meisje om te zeggen dat ik mee moest naar de personeelskamer omdat ik koffiepauze had.
In de personeelskamer werd ik hartelijk welkom geheten en mocht ik iets over mezelf vertellen. Het was erg leuk, en vooral vriendelijk. Een beter welkom had ik niet kunnen krijgen.
Als je dan weet dat ik op mijn vorige school nooit koffie of iets anders heb gekregen en dat ik daar niemand zag van het team. Iedereen zat altijd in z’n eigen lokaal.
Een wereld van verschil.
Wat ben ik blij dat ik daar twee weken mag werken. Ik heb nog geen foto’s gemaakt. Dat zal ik de komende dagen doen.
Nu nog iets over een andere ervaring.
Vrijdagochtend zijn we met een groep van Ready4life naar Vistarus geweest. Vistarus is een soort woongemeenschap waar mensen terecht kunnen die geen thuis hebben, verslaafden, daklozen, hele gezinnen.
Ik vond het heel indrukwekkend. Op dit moment wonen en werken er ongeveer 150 mensen. Er zouden 500 mensen kunnen wonen maar dan moeten er meer inkomsten zijn. Inkomsten worden verkregen door dingen te verzamelen en te verkopen, een soort kringloopwinkel. Plastic afval wordt verzameld, tempex wordt verzameld en omgevormd tot een ander product waarvan weer fotolijstjes gemaakt worden. Oud ijzer zag ik en nog veel meer. Hondenhokken worden getimmerd van afvalhout.
Er zijn strenge regels en iedereen moet werken. De boel wordt geweldig goed schoon gehouden. Kortom iedereen heeft een taak en als ze zich niet aan de regels houden moeten ze plaats maken voor een ander. Er zijn altijd wachtenden. Soms zitten er mensen dagen aan de poort te wachten op een plek.
Een priest heeft de leiding. Het is dan ook een Christelijke organisatie.
Wat een geweldig werk wordt hier verzet…..Petje af.
De priest: Rudy.
Ze hebben een website: vistarus.nl in Port Elisabeth.
Nou, als er weer eens een doel voor een collecte in de kerk gezocht wordt dan weet ik nu een heel goed doel. Ik zal het doorgeven….
Natuurlijk is er ook en creche voor de kleinste kinderen. De grotere gaan naar scholen in de buurt.
Planten, afgedankte, worden weer opgelapt en krijgen ergens een plaatsje om het weer gezellig te maken. De man in de stoel wachtte op een vracht om uit te laden…hij is niet van de plantjes….haha
Feest.
De hele week was het feest in Port Elisabeth. Feest van het leger. Er waren demonstraties en zondag was er een parade. Zaterdag ging niet alles door omdat het weer hier heel slecht was: storm en regen en kou, ontzettend.
Er waren ook vliegers van de luchtmacht die van alles uithaalden in de lucht. Janny en ik konden vanaf het balkon alles meemaken. De vliegshow speelde zich voor onze ogen af.
Aan het eind van deze week zal ik nog wat foto’s op de website zetten van de school en omgeving.
Nou, en dan schiet het alweer op. Nog veertien dagen precies, dan vertrek ik alweer.
Maar…eerst lekker aan het werk.
23 februari 2016 at 22:27
Heerlijk dat je toch nog een mooie werkplek hebt gevonden, geniet nog van je laatste weken en een goede terugreis gewenst.
24 februari 2016 at 19:47
Margreet
dank je wel voor je reactie.Ik zal nu zeker genieten.
tTineke
23 februari 2016 at 22:28
Fijn dat je nu echt aan het werk kan je laatste weken. Succes!!
24 februari 2016 at 19:48
Anne Marije
dank je wel hoor. We hebben elkaar vandaag nog gesproken.
succes met alles…
mam
23 februari 2016 at 22:34
Super dat je nu eindelijk wat kunt doen op een school!
Heel indrukwekkend om te lezen al jou belevenissen daar!
Succes de komende 2 weken!
Groetjes Mathilde
24 februari 2016 at 19:49
Mathilde
dank je wel.
Het gaat nu echt goed hier. Gelukkig
Tineke
23 februari 2016 at 22:50
Heel fijn zeg!
Geniet ervan de laatste 2 weken!!
24 februari 2016 at 19:50
Jacomijn
dank je wel . Voor het lezen en het delen…en het commentaar. Leuk.
mam
23 februari 2016 at 22:50
Je had het fijn gevonden Tineke om weer de vorige school te gaan, om ‘jouw’ kinderen terug te zien, maar nu ervaar je het verschil in de organisatie.
Nu we lezen over het werk van Vistarus kunnen we ons voorstellen dat je daarvan onder de indruk bent en dat werk wilt opgeven voor een goede doelen collecte!
Nog enkele mooie, en zeker indrukwekkende weken gewenst,
met een lieve groet van
23 februari 2016 at 23:01
Dan komt het toch nog goed! Het is weer een hele belevenis die je weer mee maakt! Leuk om je verhalen allemaal te lezen, zie je denkbeeldig daar zo voor de klas staan! Succes, en veel plezier!
24 februari 2016 at 19:53
Dianne,
dank je wel voor je meelezen en meeleven. Leuk hoor, als je hier zit.
groetjes aan Wim
tTineke
23 februari 2016 at 23:09
Wat fijn Tineke dat je nu op school kunt werken, bijzonder dat het zo’n verschil is met die andere school, nog een goede tijd met de kinderen gewenst en hartelijke groet van Riekus en Ada.
24 februari 2016 at 19:54
Ada, dank je wel voor je goede wensen.
Fijn te horen.
groeten, ook aan Rikus.
Tineke
24 februari 2016 at 14:50
Ha die Tineke,
Fijn dat je uiteindelijk toch nog een plekje op een school hebt gekregen, en ook nog eens een leuke school waar, als ik dat zo lees, georganiseerd gewerkt wordt. De veertien dagen die je nog te gaan hebt zullen wel omvliegen nu. Op de site van Vistarus heb ik gezien dat ze al sinds 1998 met dit monnikkenwerk begonnen zijn, en zo te zien zit het organisatorisch goed in elkaar, maar wat een geduld moet je hebben om die mensen, die toch aan lager wal zijn geraakt, weer terug in de maatschappij aan het werk te krijgen. Leuk is het te zien dat er ook blanke kindertjes rondlopen, vast van medewerkers van de missie. De man op de stoel voor het plantenhuisje had vast al een zware dag achter de rug met zijn vrachtwagen, laden en lossen tja niet zo eenvoudig als het heet is, dan moet je echt af en toe even rusten, haha. En dan is er weer een hele week feest ter ere van het leger, een soort koninginnedag maar dan anders, het leven daar is volgens mij veel relaxter dan hier, komen we er vandaag niet morgen is er weer een dag!! Moesten we hier ook een beetje meer van mee hebben was er ook minder stress. Terwijl bij jou de zon schijnt, valt het hier weer met bakken uit de lucht, de regen bedoel ik, als je over veertien dagen terug komt neem dan maar een beetje Afrikaanse zon mee hier naar toe, zo zachtjes aan krijgen we zin in voorjaar. Vanmorgen in het museum weer de kleding collectie van Wielent Harms gearchiveerd, is ook monnikenwerk, maar ooit zal alles geregistreerd staan. Vanavond weer zingen bij VC alleen jammer dat we zo weinig concerten hebben dit jaar, maar ja wie weet kunnen we nog ergens onze stem laten horen.
Zo Tineke, dit was weer even een mailtje van me, groetjes voor Jannie, (mijn jongens hadden vroeger zwemles van haar) en groetjes voor jou natuurlijk, geniet van alles om je heen, liefs Ymke.
24 februari 2016 at 20:01
Ymke
dank je wel voor je uitgebreide en lieve reactie.
Je hebt dus ook al gekeken op de website van Vistarus. De blanke kinderen zijn echt kinderen van bewoners, dus niet van medewerkers.
Ook blanke mensen raken hier aan lagerwal, niet veel maar er zijn er wel.
Je ziet bij alle stoplichten bedelaars staan en daar zijn ook enkele blanken bij. Dat is eerst heel raar en heel sneu, nu weet ik dat ze er zijn…raak ik er al een beetje aan gewend. Gewend is natuurlijk ook niet het goede woord want je went er nooit aan…
Vandaag heb ik weer zo’n fijne dag gehad op school. Ik ben er echt blij mee.
Kan ik over twee weken toch met een goed gevoel naar huis gaan.
Ik zit hier lekker op het terras van Janny. Heerlijk warm, wel donker al.
Op dit moment zijn jullie weer aan het repeteren met Vocal.
Fijn dat je het werk in de Valkhof leuk vindt…en ook gezellig, denk ik….
tot de volgende keer maar weer,
lieve groet
Tineke
24 februari 2016 at 15:25
Hai Tineke,
Wat weer een indrukwekkend verhaal van jou en wat een enorme belevenissen. ‘kWeet nog van jouw vorige reis dat het ook zo’n geweldige indruk op je had gemaakt met de kerkdienst. Dat spontane zingen. Wou dat dat hier ook kon, zangers genoeg in het dorp, maar of dat spontaan losbarst hier???? Heel mooi dat je op deze school mag meemaken dat het ook in een gezellige georganiseerde sfeer kan. Wat een ervaring zal dat voor je zijn. Geniet van deze komende weken. Denk dat je veel herinneringen aan jou achterlaat daar bij de kinderen, ouders en collega’s. Veel sterkte daar met je waardevolle werk.
Liefs van Ineke
24 februari 2016 at 17:56
Ha Tineke, wat heerlijk voor je dat je nu eindelijk les kan geven op school.En wat leuk dat je daar zo goed bent ontvangen.Heb weer met veel genoegen je mail gelezen,en alles wat je daar weer hebt meegemaakt, heel mooi !Nog heel veel plezier,en veel succes,en lekker genieten! Groetjes Ernie.
24 februari 2016 at 21:53
Dat klinkt goed! Moetceen heerlijk gevoel geven als je je zo nuttig kunt maken èn zo welkom bent! 🙂
Xxx
25 februari 2016 at 20:20
Gabrielle, ja zeg dat wel. Zo voelt het en dat is een goed gevoel.
’t Schiet nu al op…kan me nog iets meer dan een week heel nuttig maken.
dank voor je reactie
Tineke
25 februari 2016 at 00:38
Hoi Tineke,
Wat maak je toch weer veel bijzondere dingen mee. Mooi verhaal!
25 februari 2016 at 20:19
Anneke, ja zeg dat wel. Mooie dingen en verdrietige dingen….dat ook. Ik denk dat ik er weer haast niet over kan praten als ik terug ben. (emoties)
Maar…het gaat heel goed allemaal.
dank
Tineke
25 februari 2016 at 12:37
Fijn dat je aan het werk kunt zoals jou dat voor ogen stond
25 februari 2016 at 20:17
Ha Jan
wat leuk om een reactie van jou te krijgen.
dank
Tineke
25 februari 2016 at 12:44
Hallo Tineke,
Fijn dat je weer les kunt geven. Ben benieuwd wat je met de kinderen doet. Denk dat je ze misschien ook wel voorleest uit de Keenderbiebel. Zullen ze zeker leuk vinden. Mooie taal trouwens dat Zuid-Afrikaans!
Wens je nog een paar mooie weken toe en een goede terugreis.
Hartelijke groet,
Joke
25 februari 2016 at 20:26
Ha Joke.
Leuk van je te horen. Nee…ik lees ze niet voor uut de biebel…Ben hier met engels bezig en niet met plat.:-)
Ik heb met heel verschillende kinderen te maken, kinderen die Xhosa spreken en kinderen die afrikaans spreken. Xhosa , daar kun je geen woord van verstaan. Ze hebben zelfs een klank die wij niet kennen en kunnen. Een klik.
Heel apart om te horen. Er zijn namen bij die beginnen met een klik. Die kan ik dus nooit goed uitspreken.
Zo zijn er veel dingen die heel anders zijn.
Ja, een meanse maakt wat met…
Tineke
25 februari 2016 at 18:00
Goed om te lezen dat je aan het werk kan gaan! Veel succes.
25 februari 2016 at 20:27
Karlien
dank je
Tineke
28 februari 2016 at 21:16
Hallo Tante Tineke,
Wat een bijzonder verhaal weer! Mooi om te lezen.
Fijne laatste weken nog!!
Lieve groetjes ook van Wilbert, Anna en Pelle
Eva
29 februari 2016 at 21:51
Hallo Eva
Dank voor het meelezen en je reactie en goede wensen
groetjes aan jullie allemaal
tTineke