Tineke in Zuid - Afrika

Vandaag was een heel bijzondere dag. We kregen de gelegenheid om bij een diploma-uitreiking aanwezig te zijn.

Graduation event.

De vrouwen bij wie we ook de sollicitatiegesprekken hadden geoefend kregen hun certificate.
Gisteravond waren er mensen van ready4life bij ons eten en toen kwam Johanna van Buren ter sprake. Ik vertelde dat ik een gedicht bij me had van Johanna in het Afrikaans. Ik heb dat gedicht misschien al wel twintig jaar, altijd bewaard en nu meegenomen naar Zuid Afrika…….je weet maar nooit, toch?
Onze gasten lazen het gedicht terwijl ik het in de oorspronkelijke tekst voordroeg: an oonzen oalen toorn. Ze konden het zo goed volgen en vroegen toen of ik dat niet wou doen bij the graduation. Die vrouwen spreken ook allemaal afrikaans.
Op het kantoor van ready4life hebben ze het gedigitaliseerd en een stapel kopieën gemaakt.
Tja en toen stond ik op het programma.

Ik probeer een filmpje up te loaden. Daar zie je dat de twee vrouwen op de voorgrond, één is een teacher, niet meedoen. De anderen volgen het gedicht helemaal.

Dan maar een foto….het filmpje lukt helaas niet.

Misschien hoor ik nog van iemand hoe dat moet…

 

Dus: Johanna in Zuid Afrika. Dat is toch apart. (Wat zou Dick van de Riet hiervan genoten hebben..)

 

 

Een teacher in een prachtige jurk. Kijk naar de schouders.

Ik heb ook een filmpje gemaakt van het spontane zingen. Je weet niet wat je hoort, vierstemmig of het niks is. Niks geen geoefen op zaterdag, of woensdag…zomaar spontaan met z’n allen zingen en klappen: praise the Lord.
Een totaal andere wereld. Er wordt gebeden en gezongen en gepreekt…..tenminste…en dat allemaal door de cursisten.

Je ziet hoe prachtig de vrouwen gekleed waren, of ze de bruid waren. Ik hoorde dat verschillende vrouwen een jurk gehuurd hadden.

We waren allemaal onder de indruk. Het duurde van drie tot half acht: bidden, zingen, toespraken, eten, en de diploma-uitreiking. Wat een feest!