En ook deze week zitten de scholen nog dicht.
Gisteren heb ik weer gezwommen met de kinderen.
Ik ben in het pierenbadje geweest met kinderen die nog nooit gezwommen hadden.
Het gaat om kinderen met “special needs”.
Ik was daar eerst met drie kinderen. De kinderen zeiden niet veel. Ik kon eerst niet goed inschatten of ze het leuk vonden of bang waren. Het ene meisje schreeuwde maar ik kon niet zien of het van plezier was. Ik begon met zitten op de rand. Voeten in het water en een beetje watertrappelen.
Dan van de rand af in het water zitten en in het water spelen met je handen.
Op het laatst lagen we allemaal in het water, op de rug en op de buik.
Toen begonnen ze het echt mooi te vinden.
Op het bankje naast het pierenbadje zaten twee grotere jongens in hun schooluniform: witte blouse, grijze broek, zwarte schoenen.
Ze zaten daar omdat ze niet wilden of durfden zwemmen. Ze zagen hoe veel plezier de meisjes in het water hadden.
Opeens gaat de grootste van de jongens staan en begint z’n blouse los te maken. Ik kijk verbaasd. Wat is hij van plan?
Blouse, broek, schoenen, sokken, alles gaat uit en wordt op de bank gelegd. Dan loopt hij naar de rand en maakt me duidelijk dat hij er in wil.
Ik neem aan dat hij in z’n onderbroek staat. Maakt niet uit.
Ik ga staan en geef hem een hand. Hij is een kop groter dan ik.
Voorzichtig gaat hij met mij het water in. Eerst op de rand, dan in het water, dan op de buik en op de rug.
Hij begint steeds meer te lachen. Z’n mooie witte tanden schitteren in zijn prachtige zwarte hoofd.
Dan opeens begint de andere jongen zich ook uit te kleden.
Hupla: hetzelfde ritueel nog een keer.
Na een minuut of tien beginnen ze echt plezier te maken in het water. Spatten elkaar en mij natuurlijk kletsnat.
Dan is het tijd en moeten ze zich aankleden. Ik loop met de kinderen naar de andere groepen bij het grote bad. Onderweg glundert de grote jongen en zegt wel drie keer tegen mij: dankie, dankie, ik heb baie geniet!
Is dat niet geweldig?
Het ontroerde mij op dat moment en nu weer.
Vandaag heb ik geholpen bij de opvang van de kinderen die niet naar school kunnen. Vorige week was ik daar ook een ochtend.
We waren met z’n drieën en konden de kinderen indelen in groepjes naar leeftijd. Ik heb Engelse woorden geoefend en getallen.
Mijn kinderen waren zes jaar en beginnen nu met lezen en rekenen.
Het was een drukke maar goede ochtend.
Op dit moment waait het hier ontzettend. Vorig jaar zei ik dat het hier altijd stormt. Dat is ook zo maar nu is het vaak wel lekker omdat het zo warm is. Maar vandaag vlogen de eierdozen en chipszakken je om de auto. Beetje te erg.
Ik zal even een foto van mijn auto laten zien. Ik heb weer een hele fijne auto. In Zuid- Afrika is negentig procent van de auto’s wit. Die van mij dus ook. Tja…welke zou nu van mij zijn? Boodschappen halen bij de Spar met de haven op de achtergrond…
2 februari 2016 at 15:24
Leuk hoor, de zwemles!! Fijn voor hun maar ook voor jou!
2 februari 2016 at 15:33
ik heb delen op facebook gedaan.
Dan zal het daar ook wel opkomen. Neem ik aan.
2 februari 2016 at 16:04
Ja, het staat op facebook!
2 februari 2016 at 16:19
Mooi dat van die grote jongens.
Als de school dicht is, waar geef je de kinderen dan les en hoeveel zijn het er? Komen ze zomaar langs of is dit wel afgesproken?
Kun je ook niet afspreken dat je met elkaar plastic gaat verzamelen of zo? Alle
b eetjes helpen.
Goodgoan!
Adrie
2 februari 2016 at 19:57
In de buurt van de school, indezelfde township staat een gebouwtje. Nog niet oud. Wc.’s zijn er nog niet, moeilijk voor mij…haha…
Er zijn twee vrouwen in die buurt die de kinderen verzamelen. Er staan wat plastic tuinstoelen en wat plastic kindertuinstoeltjes.
Er staat één tafel. We nemen zelf de materialen mee, tekenspullen, tel spullen en alles wat iknormaal gesproken ook gebruik op school….
Zelf kunnen ze geweldig dansen…
Ik denk dat ik donderdag dat maar weer ga doen. Elke dag iets anders…
Het plastic daar is zo erg. We hebben in de vakantie veel rotzooi gezien maar hier is het wel heel erg.
Je kunt met de kinderen wel opruimen in een beschermde, afgesloten omgeving. Niet op die woete gronden en langs de wegen.
Maar ook in Zuid-Afrika wordt plastic gerecycled. Je betaalt daar al langer voor een plastic tas in de winkel.
Moeilijk hoor .
Dank voor je reactie.
2 februari 2016 at 18:14
Dag Tineke,
Adrie had eigenlijk ook in Zuid Afrika moeten blijven hè?
Zou er nooit een organisatie komen die initiatief kan nemen en mensen aan werk helpt door plastic te verzamelen voor hergebruik?
Heel fijn dat jij je daar heel nuttig maakt, Tineke!
Hartelijke groet van Jan en Hannie.
2 februari 2016 at 20:01
Ja, Adrie had hier ook van alles kunnen doen.
Plastic wordt hier ook gerecycled. Plastic tasjes moet je ook voor betalen.
Maar dit is zo erg in deze omgeving.
In een afgesloten omgeving kun je best op gaan ruimen. Doen ze ook wel op school en zo. Maar hier….Je kunt het je niet voor stellen. Ik zal eens een foto op de site plaatsen van de omgeving waar dit gebouwtje staat…
Vorig jaar waren op een gegeven moment heel veel mensen aan het opruimen. Hopelijk gaat datnu ook een keer gebeuren.
Dank voor je reactie. Groeten aan Jan
2 februari 2016 at 18:16
Voor dat soort dingen ben je er toch. Heel fijn als het dan een beetje lukt. Succes verder. Harry
2 februari 2016 at 20:01
Ja, dat is ook zo. Dit maakt het wel de moeite waard.
dank voor je reactie
2 februari 2016 at 18:30
Gaaf zwemles geven, kun je tips aan Janny vragen?
Mooi werk hoor, geweldig om te lezen.
2 februari 2016 at 20:03
Ja, ik kan tips aan Janny vragen alleen , ik zit nog maar in het pierenbadje….haha…
dank voor je reactie. groeten thuis
2 februari 2016 at 18:52
Hai Tineke,
Wat fijn dat we weer mee mogen genieten van jouw belevenissen en wat ben je weer GEWELDIG bezig met de kinderen. En al had je andere bedoelingen met les geven, ook dit is fantastisch wat je doet voor ze. Heel ontroerend idd van die jongens. Zit me hier vaak af te vragen, ,,WAAROM KLAGEN ZE HIER ZO VAAK ALS ER WEER EENS EEN STUDIEDAG IS EN DE KINDEREN VRIJ HEBBEN,,!!! En daar bij jou STAKEN ze gewoon en de kinderen hebben NIKS te doen. Gelukkig dat ze dan door jullie opgevangen kunnen worden en ze op een mooie leerzame manier bezig gehouden worden. Veel BEWONDERING heb ik voor jou/jullie.
Liefs van mij
2 februari 2016 at 20:05
Ineke , dank je wel voor je lieve woorden.
Ja, als je hier bent geweest dan weet je dat niemand bij ons iets heeft te klagen, dat je alleen maar dankbaar mag zijn dat je in dat mooie goed land geboren bent.
En wat hebben deze kinderen een pech….en wat zijn ze blij met alles wat je voor ze doet….we hopen een klein steentje bij te dragen….
groetjes
Tineke
2 februari 2016 at 22:10
Fijn dat het goed gaat en ik vind het fantastisch de verhalen te lezen Tineke.
Wat een ervaring en wat moet je dat een voldoening geven. Heel veel succes en de groetjes uit Hellendoorn
Gerrie
3 februari 2016 at 12:23
Gerrie
dank voor je reactie en meeleven.
Dan is het ook leuk om erover te schrijven.
groetjes
Tineke
3 februari 2016 at 12:13
Succes daar! leuk om te lezen.
Groetjes
3 februari 2016 at 12:22
thanks
4 februari 2016 at 18:29
Wat gaaf weer allemaal! Mooi verhaal over het zwembadje 🙂 Goed werk! Xxx
4 februari 2016 at 22:24
Dag lieve schoondochter
Fijn een berichtje van jou te krijgen.
Ja, het is anders dan ik gedacht had dit jaar. Ik ben bang dat ik helemaal niet meer op de school terecht kan want het lijkt er niet op dat ze binnenkort opengaan en les gaan geven. Maar, gelukkig heb ik toch ander nuttig werk te doen hier, en…het is ook leuk.
Gaat het bij jullie goed? Ik heb de kinderen zondag nog gesproken en gezien maar zij mij niet helaas. Volgende keer beter hoop ik.
Dank voor je reactie en tot d volgende keer, (hoop ik)
groetjes aan man en kinderen
Tineke